gęgać

gęgać: gęgać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, gęgaćam, gęgaća, gęgaćają {{/stl_8}}– gęgnąć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IVa, gęgaćnę, gęgaćnie, gęgaćnij, gęgaćnął, gęgaćnęli {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o gęsiach: wydawać głos' {{/stl_7}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'mówić bez ustanku, stale narzekać, gderać; odzywać się bezmyślnie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Przestań wreszcie gęgać. Gęgać i gęgać bez przerwy. Gęgnęła coś bez związku. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'mówić niewyraźnie, bełkotliwie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Niezrozumiale gęgać. Gęgnąć coś w odpowiedzi. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

gęgać — ndk I, gęgaćam, gęgaćasz, gęgaćają, gęgaćaj, gęgaćał gęgnąć dk Va, gęgaćnę, gęgaćniesz, gęgaćnij, gęgaćnął, gęgaćnęła, gęgaćnęli, gęgaćnąwszy 1. «o gęsiach: wydawać głos; gęgotać» 2. rzad. «mówić przez nos, bełkotać» Tak gęgał, że go nie można… … Słownik języka polskiego
gęgnąć — → gęgać … Słownik języka polskiego
gęganie — n I rzecz. od gęgać … Słownik języka polskiego
rozgęgać się — dk I, rozgęgać sięga się, rozgęgać sięają się, rozgęgać sięał się «o gęsiach: zacząć gęgać długo, bez końca» … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias